Resultaat 217–228 van de 608 resultaten wordt getoond
H.U. Jessurun d'Oliveira
In de rubriek `recht in zicht´ wordt door een oud-redacteur teruggekeken op zijn of haar artikel dat deze redacteur destijds schreef en wat de uitwerkingen van het artikel waren. In dit artikel gaat Jessurun d´Oliveira in op een criminologisch artikel waarbij hij een een oratie van een hoogleraar (1958) aanviel met als gevolg een groot aantal reacties.
Verdieping | Verdiepend artikeloktober 2001AA20010727
J.L.W. Broeksteeg
Verdieping | Verdiepend artikelapril 2018AA20180296
N. Hovers
Kinderarbeid is een probleem dat al lange tijd de aandacht van velen op zich weet te vestigen. Wereldwijd maken kinderen lange werkdagen, worden aan machines vastgeketend, krijgen door slechte arbeidsomstandigheden allerlei lichamelijke klachten en worden door hun arbeid geestelijk afgestompt. Vanwege de slechte economische situatie kan kinderarbeid in veel ontwikkelingslanden echter niet plotseling worden afgeschaft. Daarnaast kan bepaalde arbeid voor kinderen ook een positieve, vormende waarden hebben omdat zij daardoor een beroep kunnen leren. Om deze redenen is men veelal de mening toegedaan dat alleen de vormen van arbeid die kinderen schaden en in het algemeen als ontoelaatbaar worden geacht, bestreden dienen te worden.De Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) heeft voor de zitting van 2 juni 1998 in Genève de bespreking van een voorstel voor nieuw verdrag inzake ontoelaatbare vormen van kinderarbeid op de agenda staan. In dit artikel zal dit voorstel nader worden bekeken en zal worden bezien in hoeverre het een doeltreffende bijdrage kan leveren aan de strijd tegen ernstige vormen van kinderarbeid.
Verdieping | Verdiepend artikelmaart 1998AA19980178
A.L.M. Keirse
Dit artikel behandelt het vraagstuk omtrent de wrongful birth, oftewel wanneer een kind eigenlijk niet meer geboren had moeten worden, maar door een medische fout toch geboren is.
Verdieping | Verdiepend artikelseptember 2004AA20040607
L.T. Visscher
Juristen zien compensatie, preventie en schadespreiding als de belangrijkste doelstellingen van het onrechtmatigedaadsrecht, terwijl rechtseconomen de schadevergoeding juist als middel zien waarmee preventie en schadespreiding worden nagestreefd. Aan de hand van een recent ongeval waarbij een vrouw werd gedood door een van een balkon gevallen bloempot, wordt de rechtseconomiesche analyse van het onrechtmatigedaadsrecht verduidelijkt. Speciale aandacht gaat uit naar de keuze tussen fout- en risicoaansprakelijkheid, de invulling van de zorgvuldigheidsnorm en het bepalen van de schadevergoeding bij overlijden.
Verdieping | Verdiepend artikeldecember 2005AA20051000
M.A.J.M. Buijsen
Nederland kent een groot tekort aan donorganen. In de ogen van velen is de sterfte onder patiënten op de lange wachtlijsten voor orgaantransplantaties vermijdbaar, daar de tekorten vaak ook toegeschreven worden aan het beslissysteem van de Wet op de orgaandonatie (WOD). Met enige regelmaat wordt daarom een lans gebroken voor de invoering van een geen-bezwaarsysteem (na overlijden zijn mensen orgaandonor, tenzij zij daartegen bezwaar kenbaar hebben gemaakt), omdat men gelooft dat daarmee meer donororganen beschikbaar komen. Steevast is een fel maatschappelijk debat het gevolg. Tot op heden is er onvoldoende politieke steun voor een systeemwijziging. Men houdt vast aan het systeem van expliciete toestemming (na overlijden zijn mensen geen orgaandonor, tenzij zij van toestemming blijk hebben gegeven). Ondertussen wordt de WOD stilletjes beetje bij beetje verspijkerd.
Verdieping | Verdiepend artikelfebruari 2014AA20140093
A.G. Castermans, J.A. van der Weide
Kan een Nederlandse rechtspersoon in rechte verantwoordelijk worden gehouden voor de betrokkenheid van een dochterbedrijf bij mensenrechtenschendingen in het buitenland? Alex Geert Castermans en Jeroen van der Weide behandelen deze vraag in hun artikel ‘Een tramlijn door Jeruzalem’ aan de hand van een rechtszaak in Frankrijk, aangespannen door de Association France Palestine Solidarité tegen Alstom en Veolia, omdat die twee ondernemingen hun medewerking verlenen aan een project dat volgens de eisers bijdraagt aan de instandhouding van een situatie die in strijd is met het internationaal recht.
Verdieping | Verdiepend artikeljuni 2010AA20100404
G.J. Leenknegt
Een uiteenzetting van hoe de kabinetsformatie in Nederland verloopt.
Verdieping | Verdiepend artikelnovember 2002AA20020798
L. Postma, J. Verhagen
De zogenaamde ‘homogenezingstherapie’, ook wel conversietherapie, is een fenomeen dat de gemoederen bezighoudt. Van verschillende kanten uit de samenleving wordt voor een juridische aanpak voor het voorkomen en tegengaan van conversietherapie gepleit. Maar is een wettelijk verbod aangewezen? En is daar een afzonderlijke bepaling voor nodig? In deze bijdrage bezien de auteurs of het strafrecht en gezondheidsrecht reeds voldoende mogelijkheden bieden om conversietherapie aan te pakken.
Verdieping | Verdiepend artikelfebruari 2022AA20220098
C.W. Backes
Het ‘schrappen’ van Natura 2000-gebieden is niet mogelijk. Juridisch zou mogelijk zijn de instandhoudingsdoelstellingen van dergelijke gebieden te wijzigen. Of dit ecologisch zinvol is, is een andere vraag. Het is zeer onwaarschijnlijk dat dit wezenlijk zou bijdragen aan de oplossing van de stikstofcrisis. De oorzaken van deze crisis zijn te hoge stikstofdeposities en een inefficiënt en bureaucratisch Nederlands juridisch kader. Aan beide moet worden gewerkt.
Verdieping | Verdiepend artikeljuni 2020AA20200549
M. Adams
Ieder van ons ervaart permanent het verlangen – de reflex – om onbekende verschijnselen te willen duiden in termen of categorieën die je meent te herkennen of te begrijpen. Dat maakt het onverwachte hanteerbaar; eenvoudig misschien. Een dergelijk verlangen kan echter zo verleidelijk blijken dat dit tot grove misleiding wordt. Zeker voor de rechtsvergelijker gaat het dan om een fundamenteel probleem. Kan aan de verleiding worden ontkomen? In dit artikel wil ik deze vraag proberen te beantwoorden aan de hand van onder meer een leerstuk uit de rechtsantropologie.
Verdieping | Verdiepend artikelnovember 2011AA20110796
M. Siesling
Hoe moet de rechter omgaan met een verdachte die zich beroept op een gebruik dat door zijn culturele achtergrond ingegeven is en dat naar zijn mening moreel juist is, terwijl het in de Nederlandse samenleving niet geaccepteerd is?
Verdieping | Verdiepend artikelnovember 2004AA20040770
Nederland kent een groot tekort aan donorganen. In de ogen van velen is de sterfte onder patiënten op de lange wachtlijsten voor orgaantransplantaties vermijdbaar, daar de tekorten vaak ook toegeschreven worden aan het beslissysteem van de Wet op de orgaandonatie (WOD). Met enige regelmaat wordt daarom een lans gebroken voor de invoering van een geen-bezwaarsysteem (na overlijden zijn mensen orgaandonor, tenzij zij daartegen bezwaar kenbaar hebben gemaakt), omdat men gelooft dat daarmee meer donororganen beschikbaar komen. Steevast is een fel maatschappelijk debat het gevolg. Tot op heden is er onvoldoende politieke steun voor een systeemwijziging. Men houdt vast aan het systeem van expliciete toestemming (na overlijden zijn mensen geen orgaandonor, tenzij zij van toestemming blijk hebben gegeven). Ondertussen wordt de WOD stilletjes beetje bij beetje verspijkerd. 
Het ‘schrappen’ van Natura 2000-gebieden is niet mogelijk. Juridisch zou mogelijk zijn de instandhoudingsdoelstellingen van dergelijke gebieden te wijzigen. Of dit ecologisch zinvol is, is een andere vraag. Het is zeer onwaarschijnlijk dat dit wezenlijk zou bijdragen aan de oplossing van de stikstofcrisis. De oorzaken van deze crisis zijn te hoge stikstofdeposities en een inefficiënt en bureaucratisch Nederlands juridisch kader. Aan beide moet worden gewerkt. 
