Opiniërend artikel
Resultaat 277–288 van de 444 resultaten wordt getoond
Nederland narcostaat 2.0Over de paradox van een land dat op het eerste oog niet de uitstraling heeft van een narcostaat en het tegelijkertijd wel is
Over de paradox van een land dat op het eerste oog niet de uitstraling heeft van een narcostaat en het tegelijkertijd wel is
S. Brinkhoff
In het nieuws
Spraakmakers
Sven Brinkhoff, de auteur van het artikel 'Nederland Narcostaat 2.0’ is op 8 juni te gast bij Spraakmakers om te praten over dit onderwerp.
In deze radiotalkshow op NPO Radio 1 ontvangt Ghislaine Plag bevlogen gasten die je nét even anders naar het nieuws laten kijken. (NPO Radio 1, 9:30-11:30)
De uitzending met Sven Brinkhoff is terug te luisteren op NPO Radio 1.
Opinie | Opiniërend artikel
juni 2022
AA20220466
Bestuursorganen overschrijden beslistermijnen nogal eens. Sinds 2009 heeft de bestuursrechter de mogelijkheid om een dwangsom te verbinden aan een uitspraak waarin is geoordeeld dat een bestuursorgaan een besluit moet nemen binnen een door de rechter bepaalde termijn. Deze dwangsommen lijken in de praktijk echter lang niet altijd te werken. In deze bijdrage wordt onderzocht of er wellicht alternatieve mogelijkheden zijn die ervoor zorgen dat bestuursorganen wel tijdig besluiten nemen. In het bijzonder zal worden ingegaan op enkele bestuursorganen waar meer structurele problemen lijken te spelen. 
Het aantal ongehuwde samenwoners neemt steeds verder toe, momenteel zijn er 2,2 miljoen samenwoners. Een ongelijke taakverdeling is eerder regel dan uitzondering bij samenwoners met kinderen en heeft een genderdimensie omdat het voornamelijk vrouwen zijn die het merendeel van de zorg voor kinderen op zich nemen. Het recht biedt echter vrijwel geen compensatie aan de verzorgende partner bij scheiding, vanwege de nadruk op de eigen verantwoordelijkheid van samenwoners. Compensatie is wenselijk en dat vereist dat het recht zorg waardeert. 
De veranderde opvattingen over de taak van de rechter kunnen een toename van overwegingen ten overvloede meebrengen. Er zijn grenzen aan de mogelijkheden die zo’n overweging biedt. Eén ervan is dat de rechter in de tekst van de uitspraak rechter blijft en zich niet uit als privé-persoon. 
Naar aanleiding van een omstreden uitspraak van de Rechtbank Breda kwam recent aan de orde dat een grotere terughoudendheid bij de inzet van rechters-plaatsvervangers gepast zou zijn. De aandacht voor rechters-plaatsvervangers in dit verband is echter niet op zijn plaats; de discussie zou zich moeten richten op de interne en onderlinge cultuur van rechterlijke colleges. 
In de praktijk is het vaak zo dat de wetgever de banden van de rechter aantrekt als het vertrouwen in de rechter tanende is. Het concept wetsvoorstel minimumstraffen past dan ook geheel bij het sentiment van deze tijd. Sentiment is echter onvoldoende grond voor de fundamentele wijziging van het sanctiestelsel die door dit concept wetsvoorstel zou worden bewerkstelligd. De verwachting zal toch ten minste reëel moeten worden gemaakt dat de invoering van het concept wetsvoorstel tot verbetering zal leiden van de misstanden waarover de indieners zich zorgen maken. De empirische gronden waarop het concept wetsvoorstel berust, zijn echter bijzonder zwak onderbouwd. In deze opinie neemt Miranda Boone de taak op zich en onderzoeken in hoeverre de vier belangrijkste empirische veronderstellingen waarop het concept wetsvoorstel berust door uitkomsten van sociaal-wetenschappelijk onderzoek worden ondersteund. Resultaat 277–288 van de 444 resultaten wordt getoond