Resultaat 1525–1536 van de 1569 resultaten wordt getoond
W. Römelingh
Reactie op een eerder artikel in Ars Aequi waarin betoogd werd dat de regeling rondom OV-jaarkaart in strijd was met art. 5 EEG. De auteur meent dat als je lang genoeg redeneert alles aan de Wet op de Studiefinanciering in strijd is met art. 5 EEG.
Opinie | Reactie/nawoordjuli 1992AA19920408
M.V. Polak
No. 5, 4711, 43, 14 en speciaal voor juristen: 81. Martijn Polak schrijft in deze #column over de magie én de wet van de (grote) getallen
Opinie | Columnapril 2019AA20190288
F.W. Houtman
Meesters-column
Opinie | Columnjuli 1986AA19860490
P.W. den Hollander, E.M.T. Huijzer
Opinie | Redactioneelseptember 2010AA20100557
R.H.T. Jansen, M.D. Reijneveld
Vrijwel alle rechterlijke uitspraken worden geanonimiseerd voordat zij op rechtspraak.nl worden gepubliceerd. Op het vigerende anonimiseringsbeleid van de Rechtspraak valt echter het nodige af te dingen. Wij signaleren een aantal pijnpunten en geven enkele suggesties ter verbetering.
Opinie | Redactioneelseptember 2020AA20200741
L.A.G.M. van der Geld
Lucienne van der Geld vertelt in deze column over de herkomst van achternamen, en hoe zij het naamrecht zou invullen. Zou jij een andere achternaam willen? En welke zou je dan kiezen?
Opinie | Columnmaart 2021AA20210252
D.W. Carter
Opinie | Opiniërend artikelapril 2017AA20170301
A.R. Houweling
Het kunstwerk Who’s Afraid of Red, Yellow and Blue III van Barnett Newman werd in 1986 door bezoeker aan het Stedelijk Museum aan flarden gesneden. Een regelrechte ramp voor de kunstwereld. Dit kunstwerk moest dan ook koste wat het kost worden hersteld en behouden blijven voor de toekomstige generaties. Het doek werd daarom voor restauratie verscheept naar Amerika. Toen voltrok zich wellicht een nog veel grotere ramp. De restaurateur bleek het kunstwerk niet volgens de vaste rituelen te hebben benaderd. Nee, in plaats van zorgvuldig herstel met gebruik van originele kleuren en materialen, bracht Goldreyer met een verfrollertje en wat ‘gewoon rode verf’ het kleurenspektakel weer in evenwicht. Kunstcritici spreken er tot op de dag van vandaag schande van. De geschiedenis van Newmans meesterwerk, roept associaties op met de voortdurende discussie over de herziening van ons duaal en preventieve ontslagstelsel.
Opinie | Opiniërend artikelnovember 2011AA20110789
G. Vrieze
Vrieze betoogt in zijn reactie op de noot van Prof. Nuytinck dat het adagium 'wie stelt, moet bewijzen' te kort door de bocht is en dat deze regel uit artikel 150 Rv genuanceerder ligt.
Opinie | Reactie/nawoordmei 2006AA20060350
L.M. Henderson
Klimaatrechtvaardigheid dwingt ons na te denken over het subject van rechtvaardigheid. Mensen overal ter wereld, niet-menselijke dieren, de natuur en toekomstige generaties worden in de discussie over klimaatrechtvaardigheid genoemd als potentiële gerechtigden van rechtvaardigheid. Deze bijdrage richt zich op deze vele mogelijke subjecten van rechtvaardigheid. Ik introduceer een opvatting van rechtvaardigheid die de noodzaak van gelijke participatie van alle betrokkenen in het politieke debat over rechtvaardigheid benadrukt. Vervolgens spits ik mijn onderzoek toe op toekomstige generaties. Deze invalshoek laat duidelijk zien wat de fundamentele uitdaging is van rechtvaardigheid. Ik sluit af met een aantal concrete oplossingen.
Opinie | Opiniërend artikeljuni 2020AA20200558
E.H. Hondius
Van de US Supreme Court Justices is Elena Kagan een van de minst bekende. Ewoud Hondius zet in deze column de schijnwerper op deze bruggenbouwer in het Supreme Court.
Opinie | Columnnovember 2020AA20201013
In deze column betoogt Hondius dat het zinnig is om befaamde juristen te noemen in colleges in functioneel verband met stof. Ook betoogt Hondius dat de oude Ars Aequi-rubriek 'Ars longa, vita brevis' weer moet herleven.
Opinie | Columnmei 2006AA20060333
Het kunstwerk Who’s Afraid of Red, Yellow and Blue III van Barnett Newman werd in 1986 door bezoeker aan het Stedelijk Museum aan flarden gesneden. Een regelrechte ramp voor de kunstwereld. Dit kunstwerk moest dan ook koste wat het kost worden hersteld en behouden blijven voor de toekomstige generaties. Het doek werd daarom voor restauratie verscheept naar Amerika. Toen voltrok zich wellicht een nog veel grotere ramp. De restaurateur bleek het kunstwerk niet volgens de vaste rituelen te hebben benaderd. Nee, in plaats van zorgvuldig herstel met gebruik van originele kleuren en materialen, bracht Goldreyer met een verfrollertje en wat ‘gewoon rode verf’ het kleurenspektakel weer in evenwicht. Kunstcritici spreken er tot op de dag van vandaag schande van. De geschiedenis van Newmans meesterwerk, roept associaties op met de voortdurende discussie over de herziening van ons duaal en preventieve ontslagstelsel. 
Klimaatrechtvaardigheid dwingt ons na te denken over het subject van rechtvaardigheid. Mensen overal ter wereld, niet-menselijke dieren, de natuur en toekomstige generaties worden in de discussie over klimaatrechtvaardigheid genoemd als potentiële gerechtigden van rechtvaardigheid. Deze bijdrage richt zich op deze vele mogelijke subjecten van rechtvaardigheid. Ik introduceer een opvatting van rechtvaardigheid die de noodzaak van gelijke participatie van alle betrokkenen in het politieke debat over rechtvaardigheid benadrukt. Vervolgens spits ik mijn onderzoek toe op toekomstige generaties. Deze invalshoek laat duidelijk zien wat de fundamentele uitdaging is van rechtvaardigheid. Ik sluit af met een aantal concrete oplossingen. 
