Toont alle 6 resultaten
J.M. van Dunné
De aansprakelijkheid van arbiters werd door de Hoge Raad in 2009 (Greenworld) en 2016 (Qnow) vastgesteld in aansluiting op de beperkte wettelijke aansprakelijkheid van rechters: slechts bij ‘opzettelijk of bewust roekeloos’ handelen of ‘ernstige verwijtbaarheid’. In dit cahier wordt de stand van zaken geanalyseerd en onderzoek gedaan naar de herkomst van de genoemde criteria.
9789492766779 - 02-09-2019
maart 2008
H.M.B. Brouwer
maart 1998
W.G.B. Neervoort
juni 2000
J.W.L.M. ten Braak
D. Busch, S.A.M. Keunen
Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJ EU) 4 oktober 2018, ECLI:EU:C:2018:807 (Nikolay Kantarev/Balgarska Narodna Banka) Artikel 1:25d Wft beperkt de aansprakelijkheid van onze financiële toezichthouders AFM en DNB tot gevallen waarin de schade in belangrijke mate het gevolg is van opzet of grove schuld. Gaat dit verder dan de ‘voldoende gekwalificeerde schending’ die het Unierecht als voorwaarde voor lidstaataansprakelijkheid stelt? De thans ter bespreking voorliggende uitspraak van het Hof van Justitie van de Europese Unie is voor de beantwoording van deze vraag van rechtstreeks belang.
Annotaties en wetgeving | Annotatiejanuari 2019AA20190059
De aansprakelijkheid van arbiters werd door de Hoge Raad in 2009 (Greenworld) en 2016 (Qnow) vastgesteld in aansluiting op de beperkte wettelijke aansprakelijkheid van rechters: slechts bij ‘opzettelijk of bewust roekeloos’ handelen of ‘ernstige verwijtbaarheid’. In dit cahier wordt de stand van zaken geanalyseerd en onderzoek gedaan naar de herkomst van de genoemde criteria. 
